Χλωρίδα, άλλοτε και τώρα

Παραγγελία, το 1957, από έμπορο του Ηρακλείου σε μικρό έμπορο του χωριού μου, που του ζητά να μαζέψει για λογαριασμό του, το λιγότερο, 5000 οκάδες ξερά φύλλα φασκομηλιάς!

Από μεταγενέστερο σημείωμα φαίνεται να υπάρχουν στον χωριό, τουλάχιστο δύο ακόμα τοπικοί έμποροι μια που προτρέπει τον πρώτο έμπορα Καλογεράκη Νίκο (πατέρας μου) να αγοράσει ή να πείσει τους δύο άλλους να παραδώσουν σε αυτόν την ποσότητα της φασκομηλιάς που έχουν συλλέξει। Από τα παραπάνω μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι μια ''καλή'' για συλλογή φασκομηλιάς χρονιά πιθανόν να συγκεντρωνόταν και από τους τρεις τοπικούς εμπόρους , ποσότητα μεγαλύτερη των 10000 οκάδων αποξηραμένων φύλλων φασκομηλιάς!

Αυτό δείχνει ότι η συλλογή φασκομηλιάς αποτελούσε ένα ικανοποιητικό, για εκείνα τα χρόνια, έσοδο των πτωχών, στην πλειοψηφία τους, κατοίκων του χωριού μου και μια ευκαιρία για τις κοπέλες του χωριού να εμφανιστούν στα καλοκαιρινά ''πανηγύρια '' με καινούργιο φουστάνι όπως αναφέρεται και σε μαντινάδα που άκουσα παλαιότερα και μου θύμισε πρόσφατα ο φίλος και συγχωριανός Ανδρέας। ''Με την φασκομηλιά επήρες το φουστάνι κι΄ έκανες και τα περμανά και θα με κουζουλάνεις''

Δείχνει όμως επίσης ότι οι πλαγιές των βουνών ήταν κατάφυτες από φασκομηλιά αλλά και άλλα αρωματικά φυτά όπως, θρύμπα, ρίγανη, "αντωναιδα", '' φλισκούνι'', σε αντίθεση με την απαράδεκτη εικόνα που εμφανίζουν σήμερα και η οποία κυρίως οφείλεται στην υπερβόσκηση των τελευταίων είκοσι χρόνων।

Στις παραπάνω φωτογραφίες (παρότι όχι καλές) βλέπουμε την σημερινή εικόνα। Απουσία χαμηλής βλάστησης μέσα από την περίφραξη αλλά και τα χαμηλά δενδρύλια αρχίζουν να ξεραίνονται μια που τα πεινασμένα, λόγω πλήθους, ζώα (ειδικά οι κατσίκες) τρώνε εκτός από τα φύλλα και τον φλοιό του κορμού τους। Μεγάλη ζημιά γίνεται επίσης από τα πόδια των ζώων (λόγω του μεγάλου αριθμού ζώων σε μικρή σχετικά έκταση)। Το έδαφος από τα πολλά πατήματα "ταρατσοποιείται" με αποτέλεσμα να μην κρατάει νερό να αποξηραίνεται και να ερημοποιείται γρηγορότερα। Ευτυχώς αντέχουν ακόμα οι ....... ασκελετούρες!

ΓΩΝΙΕΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011

Πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων

Ο σύλλογός μας παρουσιάζει από 13 έως και 25 Αυγούστου μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων για τους κατοίκους και επισκέπτες του χωριού μας. Η είσοδος και φέτος, σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.

Ή στραβός είναι ο γιαλός ή στραβά αρμενίζουμε!

Ποιος είναι αυτός που τόλμησε......... είναι τρελός;

Το ''πανό'' της φωτογραφίας είναι τοποθετημένο στην είσοδο του αεροδρομίου Ηρακλείου από απεργούς ταξιτζήδες και δείχνει νομίζω ανάγλυφα την ''ποιότητα'' της κοινωνίας μας (και όχι μόνο των ταξιτζήδων)।

ΑΦΕΝΤΙΚΆ! , ΚΑΠΕΤΆΝΙΟΙ!, Ποιος είσαι εσύ ρε! που θα μου πεις εμένα!.... Η άποψη του άλλου; Καλή και σεβαστή μόνο αν είναι η ίδια με την δική μου αλλιώς έχω το δικαίωμα ρε! να σου κάνω ότι θέλω ( με παρατηρητή τα όργανα του κράτους)।

Παρακάτω αναδημοσιεύω ένα άρθρο του κου Μανδραβελη, από την Καθημερινή, που απλά και με την λογική του ''κοινού μυαλού'' (αλλά πού ντο που λέμε και στην Κρήτη) παρουσιάζει μια άποψη για τον ισχυρισμό των ίδιων των ταξιτζήδων ότι έχουν δώσει για να πάρουν μια άδεια Ταξί ποσά της τάξης των τριακοσίων χιλιάδων ευρώ! Θα προσθέσω μόνο τούτο। Ποιος είναι αυτός που επενδύει τέτοια ποσά σε μια ατομική επιχείρηση η οποία μαζί με τον συντελεστή εργασία αποδίδει σε ετήσια βάση λιγότερο από την απόδοση που θα είχε μόνο το κεφάλαιο σε οποιαδήποτε τράπεζα; (Ένας μεγάλος αριθμός ιδιοκτητών Ταξί δηλώνει καθαρό εισόδημα χαμηλότερο απο το αφορολόγητο ποσόν των δώδεκα χιλιάδων ευρώ)।

...ΚΑΛΗΝΎΧΤΑ!

Το έλλειμμα της λογικής
Tου Πασχου Mανδραβελη
Το κύριο χαρακτηριστικό στη χώρα δεν είναι πλέον η παρανομία. Ούτε καν η κοινωνική αποδοχή της. Το βασικό στοιχείο πλέον είναι ο παραλογισμός. Δηλαδή, δεν πρέπει να υπάρχει χώρα σε ολόκληρο τον πλανήτη όπου το βασικό επιχείρημα μιας επαγγελματικής ομάδας στη διαπραγμάτευση με το κράτος είναι η παρανομία της. Οι κάτοχοι αδειών ταξί ισχυρίζονται ότι το άνοιγμα του επαγγέλματος θα ακυρώσει την «επένδυσή» τους, την οποία άλλοι ανεβάζουν στις 200.000 και άλλοι στις 300.000 ευρώ. Αυτό υποστηρίζουν και πολλοί «ευαίσθητοι» του ΠΑΣΟΚ, οι οποίοι μάλιστα έφτασαν να προτείνουν αποζημίωση των κατόχων αδειών.
Σε μια ευνομούμενη πολιτεία η αποζημίωση για την αξία των αδειών πιθανώς να ήταν θέμα διαβούλευσης. Στην Ελλάδα όμως, όπως ισχυρίζονται οι ίδιοι οι ταξιτζήδες, όλα έγιναν αδιαφανώς και κάτω από το τραπέζι. Μια τέτοια ομολογία, σε μια χώρα όπου όλοι σκούζουν για τη φοροδιαφυγή, θα είχε πυροδοτήσει αντιδράσεις. Το ΣΔΟΕ, η δικαιοσύνη, κάποιος τέλος πάντων, θα ευαισθητοποιείτο για τις αδιαφανείς συναλλαγές που έγιναν, ύψους 6 δισεκατομμυρίων ευρώ! (αν αληθεύει ο ισχυρισμός των ταξιτζήδων ότι η άδεια αξίζει 200.000 ευρώ). Εδώ, στην υπερευαίσθητη για τη φοροδιαφυγή Ελλάδα, όχι μόνο δεν συγκινείται κανείς για την ομολογημένη φοροκλοπή, αλλά υπάρχουν και βουλευτές που ισχυρίζονται ότι πρέπει να δοθεί στους παράνομους και μπόνους, είτε σε ρευστό είτε σε φοροαπαλλαγές.
Προ ημερών ο πρόεδρος του Σωματείου Οδηγών Ταξί κ. Χρήστος Πέτρου κατήγγειλε τον ξυλοδαρμό του και την απόλυσή του επειδή οι εργαζόμενοι στα ταξί είναι υπέρ της απελευθέρωσης. Μαζί του απολύθηκαν και άλλοι τέσσερις οδηγοί που λογικώς τάσσονται υπέρ της απελευθέρωσης, μιας και στον κλάδο τους επικρατούν μεσαιωνικές συνθήκες εργασίας. Η είδηση αυτή (που θυμίζει εποχές μαφίας στις ΗΠΑ κατά τις αρχές του προηγούμενου αιώνα) πέρασε στα ψιλά. Ουδείς ασχολήθηκε με το θέμα και τίποτε δεν έγινε. Ακόμη και η υπερευαίσθητη για τα εργασιακά δικαιώματα Αριστερά σιώπησε. Υπάρχουν προφανώς εργαζόμενοι πολλών ταχυτήτων. Να συμφωνήσουμε ότι, όπως απέδειξε και η υπόθεση Κούνεβα, σ' αυτήν τη χώρα νόμος είναι το δίκιο του τραμπούκου (πιθανώς εργοδότη). Αλλά αυτή η έλλειψη ευαισθησίας πρέπει να προβληματίσει. Η ατιμωρησία στη φριχτή υπόθεση Κούνεβα και η σιωπή για τον ξυλοδαρμό του κ. Πέτρου είναι, αν μη τι άλλο, πράσινο φως για περισσότερους τραμπουκισμούς.
Το βασικό έλλειμμα της χώρας δεν είναι οικονομικό. Είναι λογικής. Οι στρεβλώσεις είναι μακροχρόνιες. Τις συνηθίσαμε, έτσι ώστε το παράλογο πλέον μοιάζει λογικό. Εθεωρείτο φυσιολογικό, για παράδειγμα, να απαγορεύεται στην ουσία σε έναν φτωχό νέο να δοκιμάσει την τύχη του ως επαγγελματίας ιδιοκτήτης ταξί. Πρέπει να περάσει από τους «μαντράδες» και τους μεσάζοντες, να δανειστεί υποθηκεύοντας το σπίτι του για να αποκτήσει, όχι το αυτοκίνητο, αλλά την κρατική άδεια• ένα χαρτί φτιαγμένο για να εξυπηρετεί αυτούς που το έχουν και όχι αυτούς που θέλουν να δουλέψουν. Και το χειρότερο είναι ότι αυτός ο περιορισμός θεωρείται φιλολαϊκός και αριστερός. Οι τραμπούκοι των δρόμων έχουν διακομματική πολιτική υποστήριξη. Από τον κ. Αντώνη Σαμαρά («γεια σου Θύμιο»), μέχρι την κ. Τόνια Αντωνίου (και τους συνοδοιπόρους της στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του ΠΑΣΟΚ) και σύμπασα την Αριστερά. Και αν δεν καλυφθεί αυτό το έλλειμμα λογικής, όσες περικοπές κι αν κάνουμε η χώρα δεν έχει ελπίδα.

ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΚΕΣ ΕΡΓΑΣΙΕΣ ΑΝΟΙΞΗΣ - ΕΜΠΟΔΙΑ

Φέτος την άνοιξη διάφορα προβλήματα - εμπόδια- απρόοπτα με ανάγκασαν, για πρώτη φορά τα τελευταία δεκαπέντε χρόνια , να μην ασχοληθώ όπως θα ήθελα με τα μελίσσια μου (για το blog ούτε λόγος). Στην ουσία απλώς τα συντήρησα.
Ούτε αλλαγή και απολύμανση των κινητών πάτων, ούτε αντικατάσταση των Βασιλισσών του δεύτερου έτους. (κάθε χρόνο αρχή της άνοιξης στις κυψέλες με Βασίλισσα 2 ετών δεν τοποθετούσα όροφο αλλά έκανα βασιλοτροφία, κόψιμο -παραφυάδες, ανάπτυξη χωριστά και συνένωση αρχές Ιούνη πριν το θυμάρι), ούτε τοποθέτηση γυρεοπαγίδων, ούτε παραγωγή βασιλικού πολτού ( οι δύο συσκευές ΕΖΙ που έχω είναι από πέρυσι στο ψυγείο). Μπόρεσα όμως να τις καθαρίσω νωρίς από βαρόα μα την συνδρομή του Σπύρου Σφήκα (Evinos) - Πολύ καλά αποτελέσματα। Επίσης λίγο πριν την εποχή της σμηνουργίας έκανα βασιλοτροφία με zender και 50 παραφυάδες, τοποθέτησα τα βασιλόκελα και όταν μετά από 20 ημέρες περίπου τις επισκέφτηκα είδα να λείπουν 14 από τις 49. Ο φίλος ή μουστερής όπως λέμε εδώ στην Κρήτη είχε πάρει ορισμένες περιμετρικά του προσωρινού (για γονιμοποίηση) μελισσοκομείου και ορισμένες από εδώ και εκεί μέσα από το μελισσοκομείο

Στην αδεια θέση δίπλα υπήρχε μελίσσι.

Το ίδιο και εδώ

και εδώ.

Με την ευκαιρία θα ήθελα να σας πώ ότι και άλλη φορά δέχτηκα τέτοιου είδους επισκέπτες στο μελισσοκομείο μου. Συγεκριμένα μου είχαν κλέψει ( στην αρχή της γνωριμίας μου με την μέλισσα ) 22 κυψέλες απο τις 23 που είχα. Τότε βρέθηκε ο κλέπτης ή καλύτερα οι κλέπτες γιατί ήταν δύο ( κάτοικοι της πόλης του Ηρακλείου, ο ένας μάλιστα φούρναρης) μετά απο οκτώ περίπου μήνες με την βοήθεια μελών του μελισσοκομικού συλλόγου. Περιτό να σας πω ότι απο την μεριά μου τους κυνήγησα όσο μπορούσα (5 ή 6 φορές στο εφετείο κακουργημάτων στα Χανιά με αποτέλεσμα να καταδικαστούν με φυλάκιση 26 μηνών ο ένας και 22 ο άλλος)

Το ίδιο νιώθω και τώρα. Αλήθεια είναι ποτέ δυνατόν να γίνει κάποιος καλός μελισσοκόμος κλέβοντας μέλισσες;

Κάλαντα στο Χωριό!

Το χωριό μου (και έδρα της μελισσοκομικής μου μονάδας) Γωνιές, ανήκει στον Δήμο Χερσονήσου. Παλαιότερα ήταν αυτόνομη Κοινότητα και πριν το 1925; ανήκε στον Δήμο Λαγκάδας ( από εδώ και το όνομα της μελισσοκομικής μονάδας).

Ο Πολιτιστικός μας σύλλογος, τηρώντας το έθιμο, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στους δρόμους και σοκάκια του χωριού για τα κάλαντα. Δεν γινόταν είσπραξη χρημάτων παρότι αρκετοί συγχωριανοί με προθυμία έσπευσαν να μας προσφέρουν.

Περισσότερο επιθυμούσαμε να πούμε τα χρόνια πολλά στους εναπομείναντες κατοίκους ( το χωριό δεν είναι και στα καλύτερά του αλλά αυτό είναι ένα θέμα που πιστεύω να δούμε μελλοντικά) καθώς επίσης να δώσουμε ένα μικρό δωράκι στα παιδιά.

Ο τόπος συγκέντρωσης ήταν ο πλάτανος στην πλατεία του χωριού.

Ενώ περιμέναμε οι πρώτοι τους υπόλοιπους, μας φώναξε από το καφενείο του ο πάντα φιλόξενος Θανάσης με την σύζυγό του Ελευθερία για μια ρακή.

Το ίδιο έγινε και με τον Μανόλη από το άλλο καφενείο της πλατείας.

Εξω απο το καφενείο η σύζυγός του Κατερίνα μεταφέρει ποτά στην ομάδα του συλλόγου που σιγά - σιγά συγκεντρώνεται.

Η ώρα είναι 11 προς 12 μεσημέρι, ημέρα πρωτοχρονιάς και όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες τα δύο καφενεία της πλατείας είναι άδεια. Ασυναίσθητα έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν στα 4 με 5 καφενεία που είχε τότε η πλατεία. Γεμάτα όλα, αμέσως μετά την εκκλησία, πρώτα για καφέ και στην συνέχεια παρέες για ρακί αλλά και τραπέζια με πράσινη τσόχα όπου άνδρες και γυναίκες δοκίμαζαν την τύχη τους. Όλα τα καφενεία ένα ανοιξιάτικο πολύβουο μελίσσι. Όλο χαρά.
Νομίζω ότι η σημερινή εικόνα δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είμαστε λιγότεροι. Περισσότερο οφείλεται στην κατάσταση που ευρισκόμαστε σαν χώρα, στην ανεργία, στην αβεβαιότητα του αύριο. Όμως παρασύρθηκα. Σήμερα είναι ημέρα χαράς και ήρθαμε για να πούμε χρόνια πολλά στους χωριανούς.

Ξεκινήσαμε από το ιερό του Αγίου Γεωργίου ανηφορίζοντας για την χαλέπα. μπροστά οι δυο λυράρηδές μας. Ο Άρης με τον γαμπρό του.

Βόλτα στα σοκάκια του χωριού.

Στάση για μια φωτογραφία με θέα την Λαγκάδα με το φράγμα Αποσελέμη.

Δώρα στα παιδιά του χωριού.

Δύο γερόντισσες χαίρονται τον χειμωνιάτικο ήλιο στην αρχή της, κάποτε, πλατείας της Βρύσης.

ενώ στο άλλο άκρο της, οι λυράρηδες στο έργο τους, μπροστά από το κτίριο που στεγάζεται η μελισσοκομική μου μονάδα .

Μπροστά στο σπίτι της η κα Σοφία μας περιμένει με το δίσκο της ρακής.

Παιδιά παίρνουν τα δώρα τους και συχωριανές μας προσφέρουν τις λιχουδιές τους.

Μπροστά από το πανέμορφο κτίριο του σχολείου μας. Όλο ζωή άλλοτε (πάνω από 60 παιδιά).

Τώρα έχει 8 και άλλα τόσα προτιμούν οι γονείς να τα στέλνουν στην Χερσόνησο. Νομίζω, πέρα από τους συναισθηματισμούς, ότι ήλθε η ώρα για να πάνε και αυτά στην Χερσόνησο. Παρότι φαίνεται τώρα σαν ταλαιπωρία, μακροπρόθεσμα θα είναι προς όφελος των παιδιών.

Η Μαρία , η Ρίτσα και ο Μανόλης μας προσφέρουν το κέρασμα τους.

Τέλος όλο χαρά, ο Άρης με την εγγονή του, μας περιμένει μπροστά στο σπίτι του, ενώ μέλος της οικογένειας του κερνάει την παρέα.

Περάσαμε 3 ώρες περίπου με τους χωριανούς στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού.
Ευχή όλων μας για μια χρονιά με υγεία και του χρόνου.... περισσότεροι

ΚΑΛΗ ΧΡΟΝΙΑ!

ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΚΑΙ ΚΑΛΑ!

Εύχομαι, ο καινούργιος χρόνος, να φέρει σε όλους μας Υγεία, Χαρά και Ευτυχία.

Η πρώτη μου δημοσίευση

Γεια σας!

Αυτή είναι η πρώτη μου δημοσίευση. Πιστεύω σιγά - σιγά να μπορέσω να δημοσιεύσω απόψεις για την μελισσοκομία και τη μικρή μελισσοκομική μου μονάδα. Ευελπιστώ επίσης ότι θα γίνουν παρουσιάσεις για θέματα ιστορικά, λαογραφικά, πολιτιστικά, προστασίας περιβάλλοντος και γενικά προβλήματα που αφορούν τον τόπο καταγωγής μου και έδρα της μελισσοκομικής μου μονάδας, Γωνιές Πεδιάδος, την ευρύτερη περιοχή που είναι γνωστή με το όνομα Λαγκάδα και γενικότερα του Δήμου Χερσονήσου. Ζητώ στην αρχή τουλάχιστον την κατανόησή σας αλλά και την βοήθειά σας, μια που οι γνώσεις μου τόσο σε θέματα <<τοποθεσίας ιστού>>, φωτογραφίας και λοιπών σχετικών για το στήσιμο και διαχείριση ενός blog, είναι ερασιτεχνικές και μάλιστα στο αρχικό στάδιο. Δηλώνω ότι θα ευρίσκομαι περισσότερο στη πλευρά του μαθητή παρά του δασκάλου.

Πριν πω σαν αρχή δύο λόγια για το πώς γνώρισα, μια από τις μεγάλες μου αγάπες, την μέλισσα, θα ήθελα να ευχαριστήσω μερικά άτομα που με βοήθησαν μέσα από τα blogs τους σε ορισμένα πρακτικά θέματα μελισσοκομίας. Ενδεικτικά και όχι αποκλειστικά, '' Κόκκινη μέλισσα", Μάρκος από την Πάρο, evinos, Pella blogs, Γιάννης Κόλλιας, μέλισσες εκ Χανίων, μελισσοκομικές διαδρομές κλπ. Ελπίζω στην ανταπόκρισή τους αν χρειαστώ να προσφύγω στην πείρα τους από την διαχείριση blogs.

Γνωριμία μου με την μέλισσα

Ήταν θυμάμαι χειμώνας του 1995 όταν έπεσε στα χέρια μου το βιβλίο του Pierre JEAN-PROST, ΜΕΛΙΣΣΟΚΟΜΙΑ. Βράδυ Παρασκευής, στο κρεβάτι, άρχισα να το διαβάζω. Η ώρα περνούσε και εγώ δεν μπορούσα να σταματήσω το διάβασμα. Ξημέρωσε και ήμουν ακόμα με το βιβλίο στο χέρι, έχοντας διαβάσει το μεγαλύτερο μέρος του. Κοιμήθηκα όλο το Σάββατο (δούλευα σε μεγάλη εταιρία Δευτέρα έως Παρασκευή) και το βράδυ ξανά από τη αρχή μέχρι το πρώι της Κυριακής. Την άνοιξη απέκτησα τα πρώτα 10 μελίσσια. Από τότε άλλαξε η ζωή μου. Ευτυχώς για μένα η σύζυγος μου Πόπη, παρά τις αρχικές αντιρρήσεις, έγινε σιγά - σιγά ισότιμο και αναντικατάστατο μέλος στην κοινή μας μελισσοκομική προσπάθεια. Τα τελευταία χρόνια διαχειριζόμαστε 120 έως 140 μελίσσια.