Το χωριό μου (και έδρα της μελισσοκομικής μου μονάδας) Γωνιές, ανήκει στον Δήμο Χερσονήσου. Παλαιότερα ήταν αυτόνομη Κοινότητα και πριν το 1925; ανήκε στον Δήμο Λαγκάδας ( από εδώ και το όνομα της μελισσοκομικής μονάδας).
Ο Πολιτιστικός μας σύλλογος, τηρώντας το έθιμο, αποφάσισε να κάνει μια βόλτα στους δρόμους και σοκάκια του χωριού για τα κάλαντα. Δεν γινόταν είσπραξη χρημάτων παρότι αρκετοί συγχωριανοί με προθυμία έσπευσαν να μας προσφέρουν.
Περισσότερο επιθυμούσαμε να πούμε τα χρόνια πολλά στους εναπομείναντες κατοίκους ( το χωριό δεν είναι και στα καλύτερά του αλλά αυτό είναι ένα θέμα που πιστεύω να δούμε μελλοντικά) καθώς επίσης να δώσουμε ένα μικρό δωράκι στα παιδιά.
Ο τόπος συγκέντρωσης ήταν ο πλάτανος στην πλατεία του χωριού.
Ενώ περιμέναμε οι πρώτοι τους υπόλοιπους, μας φώναξε από το καφενείο του ο πάντα φιλόξενος Θανάσης με την σύζυγό του Ελευθερία για μια ρακή.
Το ίδιο έγινε και με τον Μανόλη από το άλλο καφενείο της πλατείας.
Εξω απο το καφενείο η σύζυγός του Κατερίνα μεταφέρει ποτά στην ομάδα του συλλόγου που σιγά - σιγά συγκεντρώνεται.Η ώρα είναι 11 προς 12 μεσημέρι, ημέρα πρωτοχρονιάς και όπως δείχνουν και οι φωτογραφίες τα δύο καφενεία της πλατείας είναι άδεια. Ασυναίσθητα έρχονται στο μυαλό μου εικόνες από το πρόσφατο παρελθόν στα 4 με 5 καφενεία που είχε τότε η πλατεία. Γεμάτα όλα, αμέσως μετά την εκκλησία, πρώτα για καφέ και στην συνέχεια παρέες για ρακί αλλά και τραπέζια με πράσινη τσόχα όπου άνδρες και γυναίκες δοκίμαζαν την τύχη τους. Όλα τα καφενεία ένα ανοιξιάτικο πολύβουο μελίσσι. Όλο χαρά.
Νομίζω ότι η σημερινή εικόνα δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είμαστε λιγότεροι. Περισσότερο οφείλεται στην κατάσταση που ευρισκόμαστε σαν χώρα, στην ανεργία, στην αβεβαιότητα του αύριο. Όμως παρασύρθηκα. Σήμερα είναι ημέρα χαράς και ήρθαμε για να πούμε χρόνια πολλά στους χωριανούς.
Νομίζω ότι η σημερινή εικόνα δεν οφείλεται μόνο στο γεγονός ότι είμαστε λιγότεροι. Περισσότερο οφείλεται στην κατάσταση που ευρισκόμαστε σαν χώρα, στην ανεργία, στην αβεβαιότητα του αύριο. Όμως παρασύρθηκα. Σήμερα είναι ημέρα χαράς και ήρθαμε για να πούμε χρόνια πολλά στους χωριανούς.
Ξεκινήσαμε από το ιερό του Αγίου Γεωργίου ανηφορίζοντας για την χαλέπα. μπροστά οι δυο λυράρηδές μας. Ο Άρης με τον γαμπρό του.
Βόλτα στα σοκάκια του χωριού.
Στάση για μια φωτογραφία με θέα την Λαγκάδα με το φράγμα Αποσελέμη.
Δώρα στα παιδιά του χωριού.
Δύο γερόντισσες χαίρονται τον χειμωνιάτικο ήλιο στην αρχή της, κάποτε, πλατείας της Βρύσης.
ενώ στο άλλο άκρο της, οι λυράρηδες στο έργο τους, μπροστά από το κτίριο που στεγάζεται η μελισσοκομική μου μονάδα .
Μπροστά στο σπίτι της η κα Σοφία μας περιμένει με το δίσκο της ρακής.
Παιδιά παίρνουν τα δώρα τους και συχωριανές μας προσφέρουν τις λιχουδιές τους.
Μπροστά από το πανέμορφο κτίριο του σχολείου μας. Όλο ζωή άλλοτε (πάνω από 60 παιδιά).Τώρα έχει 8 και άλλα τόσα προτιμούν οι γονείς να τα στέλνουν στην Χερσόνησο. Νομίζω, πέρα από τους συναισθηματισμούς, ότι ήλθε η ώρα για να πάνε και αυτά στην Χερσόνησο. Παρότι φαίνεται τώρα σαν ταλαιπωρία, μακροπρόθεσμα θα είναι προς όφελος των παιδιών.
Η Μαρία , η Ρίτσα και ο Μανόλης μας προσφέρουν το κέρασμα τους.
Τέλος όλο χαρά, ο Άρης με την εγγονή του, μας περιμένει μπροστά στο σπίτι του, ενώ μέλος της οικογένειας του κερνάει την παρέα.Περάσαμε 3 ώρες περίπου με τους χωριανούς στους δρόμους και τα σοκάκια του χωριού.
Ευχή όλων μας για μια χρονιά με υγεία και του χρόνου.... περισσότεροι
Ευχή όλων μας για μια χρονιά με υγεία και του χρόνου.... περισσότεροι
