Παγκρήτιο συνέδριο μελισσοκομίας - ΠΟΠ για τα μέλια Κρήτης

Μεγάλη ήταν η συμμετοχή των μελισσοκόμων της Κρήτης στο 3ο παγκρήτιο συνέδριο μελισσοκομίας που έγινε στο Ρέθυμνο με θέμα "πρόταση ΠΟΠ για το κρητικό μέλι."


Ο καθηγητής της σχολής Γεωπονίας του ΑΠΘ κος Ανδρέας Θρασυβούλου παρουσίασε την αίτηση καταχώρησης για προστατευόμενη ονoμασία προέλευσης για τα κρητικά μέλια.



AITHΣΗ ΚΑΤΑΧΩΡΙΣΗΣ ΓΙΑ ΠΡΟΣΤΑΤΕΥΟΜΕΝΗ ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΠΡΟΕΛΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΑ ΚΡΗΤΙΚΑ ΜΕΛΙΑ:
Eργαστήριο Μελισσοκομίας
Σχολή Γεωπονίας
Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης
www.beelab.gr

Όλη η εργασία δημοσιεύεται στο παραπάνω site του πανεπιστημίου, μπορείτε όμως να την μελετήσετε και από ΕΔΩ.

Κυψελίδια σύζευξης

Ήταν το 1997, δύο χρόνια περίπου μετά την γνωριμία μου με την μέλισσα, που πήρα την απόφαση να δωρίσω σε φίλο μελισσοκόμο τις 23 κυψέλες (τα κουτιά) που είχα τότε στην κατοχή μου και να μεταφέρω τα μελίσσια μου σε κυψέλες με κινητό πάτο. Στην απόφασή μου αυτή οδηγήθηκα μετά την μελέτη του βιβλίου του Βασίλη Λιάκου '''Διαχείριση μελισσοκομείου για εντατική παραγωγή μελιού''. Νομίζω ότι ήταν ότι καλύτερο αυτή μου η απόφαση μια που ενέργειες όπως περιστροφή ή αναστροφή πατωμάτων, η διαίρεση και επανασυνένωση του μελισσιού η αντικατάσταση των βασιλισσών ήταν πολύ πιο εύκολο να γίνουν। Κάθε χρόνο αλλάζω τις μισές μου βασίλισσες με τον εξής τρόπο। Από τα μελίσσια με βασίλισσα 2 ετών , προς το τέλος Μαρτίου, παίρνω μία ή δύο παραφυάδες τριών ή τεσσάρων πλαισίων στις οποίες εισάγω β/κελα από βασιλοτροφία που έχω αρχίσει από μέσα του Μάρτη। Το μητρικό μελίσσι και οι παραφυάδες αναπτύσσονται χωριστά και συνενώνονται μέσα Ιουνίου με την μέθοδο της εφημερίδας। Έτσι κάθε χρόνο τα μελίσσια που είχαν βασίλισσα του προηγούμενου έτους αναπτύσσονται με τον ΄΄κλασικό τρόπο΄΄ (τοποθέτηση πατώματος, προσπάθεια για καθαρή γονοφωλιά, αποφυγή σμηνουργίας με ''Ντεμαρή'' κλπ) και στα υπόλοιπα γίνεται διαίρεση και επανασυνένωση με σκοπό την αλλαγή της βασίλισσας αλλά και δημιουργία μελισσιών με πολύ πληθυσμό στις ανθοφορίες στόχους του καλοκαιριού। Όμως όλα αυτά τα χρόνια δεν κατόρθωσα να έχω εφεδρικές βασίλισσες στο μελισσοκομείο μου τόσο για την ανάγκη αντικατάστασης έγκαιρα μειονεκτικών βασιλισσών όσο και για τις απώλειες που μου εμφανίζονται κυρίως αρχές Οκτωβρίου ( μετά το πεύκο)। Τα δύο τελευταία χρόνια διάβαζα και ξαναδιάβαζα τις δύο αναρτήσεις, για τα κυψελίδια σύζευξης, του Θεοδόση (κόκκινη μέλισσα) । Φέτος που είχα περισσότερο χρόνο αποφάσισα να προχωρίσω στην κατασκευή τους। Πήρα τηλέφωνο τον Θεοδόση (κόκκινη μέλισσα) προκειμένου να ρωτήσω ορισμένα πράγματα। Με μεγάλη προθυμία μου απάντησε σε ότι τον ρώτησα και μου μετέφερε την γνώση που είχε αποκομίσει αυτός απο την χρήση των κυψελιδίων. Μάλιστα μου πρότεινε να μου στείλει ένα απο τον Βόλο στο Ηράκλειο με κάποιο γνωστό του που επισκέπετε την πόλη μου! Το ευχαρίστησα αλλά όπως του είπα δεν χρειαζόταν। Τον ευχαριστώ ξανά।
Οι ενώσεις έγιναν με πατούρα που έφτιαξα με ρούτερ, στο καπάκι χρησιμοποίησα μεντεσέ του μέτρου, ιδέα του Μάρκου (Παριανή μελισσοκομία).
Εδώ είναι μερικά τρικυψελίδια που σκέφθηκα να φτιάξω, βάθους όσο και τα κυψελίδια σύζευξης (15 cm) στα οποία σκέπτομαι να μεταφέρω τα μελισσάκια των κυψελιδίων που έχω σκοπό να κρατήσω μέχρι το φθινόπωρο। Το μήκος τους εσωτερικά είναι για να δέχονται τα πλαισιάκια των κυψελιδίων ενωμένα ανά δύο। Προτίμησα τα τρικυψελίδια διότι εύκολα μπορώ να παίρνω την βασίλισσα όταν την χρειάζομαι και να ενώνω το ορφανό με το διπλανό του αφαιρώντας το ενδιάμεσο χώρισμα। Επίσης αν δω ότι υπάρχει πρόβλημα χώρου σκέπτομαι να τους τοποθετήσω πάτωμα βάθους 13 cm।
Και το.......κερασάκι। Κάθε άνοιξη μετα την βασιλοτροφία συνέχιζα μερικούς εμβολιασμούς, χρησιμοποιούσα και δυο συσκευές ΕΖΙ που είχα προμηθευτεί απο τον πατέρα Ευάγγελο Καρακάση για την παραγωγή βασιλικού πολτού για μένα και λίγους φίλους। Φέτος αφού συζήτησα πάλι με το Θεοδόση।
είδα και το DVD Αριστέας, αποφάσισα την εντατικοποίηση της παραγωγής βασιλικού πολτού।
Προς τούτο οι συσκευές ΕΖΙ απο δύο έγιναν πέντε, οργάνωσα και κατέγραψα τις ενέργειες για την εντατική παραγωγή ΒΠ εδώ και συνέχισα τις κατασκευές μια που αποφάσισα να χρησιμοποιήσω 14 έως 21 οριζόντιες κυψέλες।
Πήρα 42 πατώματα, τα έκοψα στο σημείο μετά το όγδοο πλαίσιο και τα ένωσα ανά δύο με αποτέλεσμα, από κάθε δύο πατώματα να φτιάχνω μια κυψέλη 16 πλαισίων και ένα κυψελίδιο 4 πλαισίων για παραφυάδες। Η ένωση έγινε με ξυλοκαμβίλιες 8 χιλιοστών.
Περισσότερα αργότερα αφού γίνει η εφαρμογή.

Φεστιβάλ μελιού 2011

Καλώς εχόντων των πραγμάτων θα ευρίσκομαι στην Αθήνα και εκείνες τις ημέρες. θα προσπαθίσω να βρεθώ, όσο το δυνατό περισσότερο χρόνο στο φεστιβάλ. Ελπίζω να αξίζει τον χρόνο αλλά και το ...κόστος.

Σκόρπιες σκέψεις

Κυριακή σήμερα. Βροχερός καιρός. Σπίτι όλη την ημέρα με μια εφημερίδα μπροστά μου ή με ψάξιμο για νέα ή <<νέα>> στα blogs ενημέρωσης. Σκόρπιες σκέψεις από δω και από εκεί. Τι θα γίνει με τα μελίσσια; Εκατό σαράντα (140) ακριβώς ευρίσκονται στο πεύκο σε υψόμετρο 1250 μ. Τα 76 από αυτά από την πρώτη του Σεπτέμβρη άρα επείγει να τρυγηθούν και να
μεταφερθούν σε φθινοπωρινή ανθοφορία. Τα υπόλοιπα 64 έχουν μικρότερο πρόβλημα μια που βρίσκονται στο πεύκο από την 1 Οκτωβρίου. ¨Ομως και αυτά πρέπει να προλάβουν φθινοπωρινή ανθοφορία για γύρη και γέννα.

Φέτος καθυστέρησα γιατί ασχολήθηκα με διάφορες εργασίες, καλές κατά τα άλλα, αλλά σε λάθος χρόνο. Παράδειγμα η ανακαίνιση του μελισσοκομικού μου εργαστηρίου μέσα στο καλοκαίρι, που σε συνδυασμό με την καθυστέρηση των συνεργείων μου δημιούργησε προβλήματα με αποτέλεσμα να βρεθώ εκτός χρόνου αλλά και να μην τοποθετήσω τελικά πλακάκια (στο δάπεδο υπάρχουν) στους πλαϊνούς τοίχους (έκανα μόνο απόξεση του παλιού σοβά και τοποθέτηση νέου όπου χρειαζόταν).

Από αυτές τις λίγο πολύ κοινές σκέψεις με έβγαλε το νέο ή <<νέο>> που διαλαλούσαν τα blogs ενημέρωσης για το μανιφέστο - παρέμβαση των Λοβέρδου, Διαμαντοπούλου, Ραγκούση.
Το διάβασα προσεκτικά. Σωστά μου φαίνονται όλα αυτά. ¨Οχι μόνο σωστά αλλά και αυτονόητα. Κι όμως κάτι με βασανίζει. Τα ξαναδιαβάζω και αναρωτιέμαι, μα καλά οι ίδιοι δεν είναι επίλεκτα μέλη (υπουργοί διάολε), η μία μάλιστα για πολλά χρόνια, αυτού του πολιτικού συστήματος που δεν έβλεπε ότι έπρεπε να βλέπει και δεν έκανε ότι έπρεπε να κάνει;
Τόσα χρόνια το πολιτικό μας σύστημα στο ρουσφέτι, στην αναξιοκρατία και στην επιβράβευση της κομματικής υποτέλειας δεν στηριζόταν;
Ποιος πταίει που τόσα χρόνια οι αποφάσεις και οι πολιτικές των κρατούντων υπηρετούσαν δυναμικές μειοψηφίες και συντεχνίες αντί το συλλογικό συμφέρον;
Σκέπτομαι ξανά. Υπαίτιος είναι αυτός που πιέζει για την ικανοποίηση του ατομικού του συμφέροντος αδιαφορώντας πλήρως αν αυτό είναι σε βάρος του συλλογικού ή αυτός που υποχωρεί και ικανοποιεί το αίτημα, για χάρη του δικού του πολιτικού συμφέροντος άρα για την εξυπηρέτηση της δικιάς του συντεχνίας, ενώ γνωρίζει ότι είναι σε βάρος του συνόλου άρα μακροπρόθεσμα σε αυτό που όλοι βλέπουμε και ζούμε τώρα; Συμπερασματικά πως μπορούν να μας σώσουν αυτοί που όλα αυτά τα χρόνια στην ουσία υπηρετούσαν ΟΧΙ ΤΟ ΣΥΛΛΟΓΙΚΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΑΛΛΑ ΤΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ ΤΗΣ ΔΙΚΙΑΣ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΧΝΙΑΣ αφού για χάρη του πολιτικού κόστους ενέδωσαν σε οποιοδήποτε αίτημα δυναμικών μειοψηφιών ακόμα και αν γνώριζαν ότι αυτό μακροπρόθεσμα οδηγούσε στην καταστροφή;
Για να είμαστε όμως δίκαιοι νομίζω ότι, για λίγο ή για πολύ, πρέπει να στρέψουμε την σκέψη μας στους ελάχιστους εκείνους πολιτικούς που τόλμησαν να μας πουν ή καλύτερα να ψελλίσουν ότι κάτι λάθος κάνουμε, ότι ο συνεχής δανεισμός δεν οδηγεί πουθενά, ότι πρέπει να δούμε τις αμοιβές μας σε σχέση με την παραγωγικότητα, ότι πρέπει η Δημόσια Διοίκηση να υπηρετεί τον πολίτη έντιμα ότι τέλος πάντων πρέπει να σκεφτούμε και το αύριο σαν χώρα. Φροντίσαμε, με την ψήφο μας να τους αφανίσουμε κυριολεκτικά.
Τέλος πάντων ένα είναι σίγουρο. Η κατάσταση πρέπει να αλλάξει. Δεν πάει άλλο. Δεν μπορεί τα βάρη στην πλειοψηφία τους να τα πληρώνουν οι ίδιοι και οι ίδιοι ενώ άλλοι όχι μόνο δεν συμμετέχουν στο κόστος ανόρθωσης της οικονομίας αλλά θεωρούνται έξυπνοι επειδή με την βοήθεια τεχνοκρατών αλλά και λαδώματος όχι μόνο κρύβουν το μεγαλύτερο μέρος των εσόδων τους, αλλά και αυτά τα λίγα που εμφανίζουν εξ ανάγκης ότι πρέπει να πληρώσουν τα οφείλουν και ταυτόχρονα τα τοποθετούν σε τράπεζες του εξωτερικού μεγαλώνοντας ακόμα το πρόβλημα.
Μια άλλη σκέψη που μου είλθε στο μυαλό σήμερα είναι ότι πιθανότατα το 2012 για πολλούς απο εμάς ο φόρος εισοδήματος ( μετα την κατάργηση ή μείωση του αφορολόγητου ποσού ) σε συνδυασμό με την έκτακτη εισφορά και την εισφορά για τις κατοικίες μέσω της ΔΕΗ σαν άθροισμα να είναι μεγαλύτερο απο την ετήσια (πετσοκομένη) σύνταξή μας.
Τελειώνοντας θα παρακαλούσα εκείνους που είχαν την υπομονή να φτάσουν την ανάγνωση μέχρι εδώ
να συνεχίσουν και να διαβάσουν το παρακάτω άρθρο το οποίο νομίζω δένει με τα παραπάνω.
Το άρθρο είναι του Γιώργου Ι. Κωστούλα απο το www.capital.gr Έπεσε στην αντίληψή μου όταν προσπαθώντας να ξεφύγω απο τις σημερινές σκέψεις άρχισα να μελετάω για λίγο θεωρία παιγνίων.

Μια από τις ενδιαφέρουσες αναλύσεις της Θεωρίας των Παιγνίων (Θ.Π.) αφορά καταστάσεις όπου, ενώ τα άτομα λειτουργούν λογικά (και κατά κανόνα, όχι ηθικά) για την προώθηση του ατομικού τους συμφέροντος, επειδή κάνουν όλοι το ίδιο, το ατομικό συμφέρον του καθενός -και τελικά όλων- πλήττεται περισσότερο.

Τα παραδείγματα πολλά:

-Αποφεύγοντας να πληρώσουμε φόρους κερδίζουμε ατομικά, αλλά επειδή όλοι κάνουνε το ίδιο ζημιωνόμαστε όλοι, ζώντας σε μια φτωχότερη και αδύναμη χώρα.

-Αγοράζοντας πειρατικά ντι βι ντι ωφελούμαστε ατομικά, αλλά ζημιωνόμαστε όλοι, επειδή περιορίζουμε την ανταμοιβή της δημιουργικότητας, της καινοτομίας κ.λ.π. που θα μας λείψουν, αν δεν υπάρχουν.

-Αφήνοντας τα σκουπίδια έξω τις ημέρες που η συλλογή τους δεν είναι εφικτή κρατάμε καθαρό το σπίτι μας, αλλά επειδή ο καθένας κάνει το ίδιο, λερώνουμε τη γειτονιά μας και βάζουμε σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία.

-Παρκάροντας το αυτοκίνητό μας σε σημεία που εμποδίζουμε την κίνηση είναι μεν βολικό για μας, αλλά αν το κάνουν και άλλοι θα επικρατήσει κυκλοφοριακό χάος.

-Χτίζοντας αυθαίρετες κατοικίες ωφελούμαστε ατομικά, αλλά αν κάνουν όλοι το ίδιο καταλήγουμε στη γνωστή άναρχη δόμηση χωρίς υποδομές.

-Εξαπατώντας με παραποιημένα στοιχεία την Ε.Ε ικανοποιούμε μεν κάποια βραχυπρόθεσμα προαπαιτούμενα, στο επίπεδο των εντυπώσεων, αλλά υπονομεύουμε ηθικά το συνεκτικό ευρωπαϊκό μας ρόλο, υποθάλποντας πρακτικά την εις βάρος μας ανισότητα και αναξιοπιστία.

-Αφήνοντας, βολικά, τα περιττώματα του σκύλου μας σε πάρκα και πεζοδρόμια συντελούμε στη γενίκευση μιας προκλητικής και ανεύθυνης αντικοινωνικής πρακτικής που βρωμίζει και μολύνει την πόλη μας.

Όλη αυτή η οξυδερκής υπεράσπιση του ατομικού μας βολέματος, η ευλαβής περιφρούρηση του Ιδιωτικού συναθροίζεται σε μια ανευλαβή απαξίωση-λεηλασία του Κοινόχρηστου και του Δημόσιου. Ή, όπως έχει ειπωθεί, πολλαπλασιαζόμενη η ατομική διαύγεια που επιδεικνύουμε στα ατομικά μας καταλήγει απαρέγκλιτα στην εθνική μας τύφλωση.

Πότε αρχίζει η παρακμή ενός πολιτισμού; Όταν τα άτομα που τον συνθέτουν αρχίζουν, προοδευτικά, να βυθίζονται βαθύτατα στην καχυποψία. Όταν σε κάθε βήμα τους, σε κάθε εκδήλωσή τους φοβούνται ότι θα πέσουν θύματα της κακοπιστίας ή της κακοήθειας κάποιων άλλων, ατόμων ή ομάδων, και εντέλει της ίδιας της (εξελικτικά, μίζερης) συλλογικότητας.

Τίποτα πιο επικίνδυνο από την επιθυμία του ατόμου-πολίτη να μη γελαστεί. Δηλαδή, κατά το κοινώς λεγόμενο, να μην πιαστεί κορόιδο.

Κάθε πολίτης μετατρέπεται έτσι σε μια εξαίρεση, το άθροισμα των οποίων συνιστά το ιστορικό ηθικό εθνικό μας έλλειμμα.

Δεν μοιάζει να είναι αυτό, ό,τι ακριβώς συμβαίνει σήμερα στη χώρα μας; Φτάσαμε στο σημείο, η Ελλάδα να απαρτίζεται από δέκα εκατομμύρια άτομα που οσμίζονται την απάτη γύρω τους, στην παραμικρή πτυχή του βίου τους, υποπτευόμενα διαρκώς τον διπλανό τους. Έτσι, αντί της εμπιστοσύνης που είναι η ακρογωνιαία ηθική αρχή κάθε βιώσιμης ένωσης, τα έθνη "εθίζονται στην αμφιβολία και την υποψία και μουμιοποιούνται στη αμφιβολία".

Βεβαίως, σύμφωνα με τη Θ.Π., η παραπάνω συμπεριφορά είναι απόλυτα λογική. Το κάθε άτομο, δηλαδή, χωριστά έχει κίνητρο να εγκαταλείψει τη συνεργασία και να συμπεριφερθεί, να λειτουργήσει αντικοινωνικά.

Μας το διδάσκει αυτό, το κλασικό παιχνίδι μηδενικού αθροίσματος, το περίφημο "δίλημμα του φυλακισμένου", όπου η έλλειψη εμπιστοσύνης και η διάθεση εκμετάλλευσης εμποδίζουν τη συνεργασία μεταξύ δυο παικτών.

Κεντρικός άξονας του παιχνιδιού η, κάτω από συνθήκες ελλιπών πληροφοριών, αμοιβαία άγνοια των προθέσεων και των σχεδίων εκατέρων, η οποία ωθεί τους παίκτες σε πράξεις επιζήμιες και για τους δυο, οδηγώντας τους σε καταστάσεις της μορφής: ο νικητής τα παίρνει όλα.

Η συνεργασία για τη Θ.Π. που, βεβαίως δεν ασχολείται με τη φιλοσοφική διάσταση των συμπεριφορών, δεν αποτελεί ζητούμενο, δεν επιδιώκεται δηλαδή ως επιθυμητή θέση, ως σημείο ισορροπίας. Η Θεωρία ασχολείται με την ανάλυση και τη δημιουργία συνθηκών ή μηχανισμών που θα περιορίσουν τα ατομικά κίνητρα και θα καταστήσουν τη συνεργασία εφικτή και διατηρήσιμη επ΄ ωφελεία και των ατόμων και του συνόλου.

Και τούτο γιατί, δεν αρκεί το άτομο να είναι βέβαιο ότι όλοι οι άλλοι θα τηρήσουν τη συνεργασία για να την τηρήσει και το ίδιο. Το κοινωνικό συμβόλαιο που εξασφαλίζει περιβάλλοντα σταθερής και επωφελούς συνεργασίας χρειάζεται και κάτι ακόμα, ή μάλλον τρία πράγματα ακόμα.

Το πρώτο είναι ηθικής, θρησκευτικής τάξεως και συνδέεται με τη φήμη, με το καλό όνομά μας. Η φήμη, ο κοινωνικός διασυρμός καλύτερα, αποτελεί ανασταλτικό παράγοντα στην επιδίωξη του ατομικού συμφέροντος.

Το δεύτερο είναι η ύπαρξη της εξουσίας, της αρχής που μπορεί να επιβάλει τη συνεργασία και την θετική κοινωνική συμπεριφορά.

Το τρίτο, η παιδεία, όπου το ίδιο το άτομο δέχεται να θυσιάσει το ατομικό συμφέρον του για το κοινό καλό.

Δυστυχώς κανένα από τα παραπάνω προαπαιτούμενα δεν υπάρχουν σήμερα στην Ελλάδα.

Η φήμη δεν δουλεύει στις μεγάλες πόλεις, χώρια που ορισμένες αντικοινωνικές συμπεριφορές θεωρούνται ακόμα και μαγκιά.

Η αρχή, η εξουσία που θα μπορούσε να εμπνεύσει και να επιβάλει τη συνεργασία δεν υπάρχει ή δεν λειτουργεί σωστά.

Τέλος, δεν υπάρχει ικανός αριθμός, μια κρίσιμη μάζα μορφωμένων ατόμων, με παιδεία διατεθειμένοι να ηγηθούν και να δώσουν το καλό παράδειγμα.

Ανάγκη πάσα, λοιπόν, αν θέλουμε η ελληνική κοινωνία να εγκαταλείψει τον στείρο διεκδικητισμό, την προσοδοφορία και την λαθρεπιβασία να εντάξουμε τη λειτουργία της σε ένα διαφορετικό θεσμικό πλαίσιο.

Το έχουμε ξαναπεί. Χρειάζεται μια θέσμιση σε όλα: στη φορολόγηση (και τη φοροδότηση), στην ανταγωνιστικότητα, στον επαγγελματισμό, στην κοινωνική αλληλεγγύη, στη δημόσια διοίκηση, στο σεβασμό του δημόσιου χώρου, στην τόνωση της οργανωμένης συλλογικότητας κ.ο.κ. Μια θέσμιση που θα διαπλάθει, αλλά και θα περιφρουρεί μια κοινωνία ωριμότερη στην αυτογνωσία της, μετρημένη στις επιθυμίες της, υπεύθυνη στις επιλογές της.

Με άλλα λόγια: Χρειαζόμαστε νόμους (πρακτικά, ηγεσία και εξουσία) που θα μας εμποδίσουν να γίνουμε χειρότεροι και παιδεία που θα μας βοηθήσει να γίνουμε καλύτεροι.

Χλωρίδα, άλλοτε και τώρα

Παραγγελία, το 1957, από έμπορο του Ηρακλείου σε μικρό έμπορο του χωριού μου, που του ζητά να μαζέψει για λογαριασμό του, το λιγότερο, 5000 οκάδες ξερά φύλλα φασκομηλιάς!

Από μεταγενέστερο σημείωμα φαίνεται να υπάρχουν στον χωριό, τουλάχιστο δύο ακόμα τοπικοί έμποροι μια που προτρέπει τον πρώτο έμπορα Καλογεράκη Νίκο (πατέρας μου) να αγοράσει ή να πείσει τους δύο άλλους να παραδώσουν σε αυτόν την ποσότητα της φασκομηλιάς που έχουν συλλέξει। Από τα παραπάνω μπορούμε να οδηγηθούμε στο συμπέρασμα ότι μια ''καλή'' για συλλογή φασκομηλιάς χρονιά πιθανόν να συγκεντρωνόταν και από τους τρεις τοπικούς εμπόρους , ποσότητα μεγαλύτερη των 10000 οκάδων αποξηραμένων φύλλων φασκομηλιάς!

Αυτό δείχνει ότι η συλλογή φασκομηλιάς αποτελούσε ένα ικανοποιητικό, για εκείνα τα χρόνια, έσοδο των πτωχών, στην πλειοψηφία τους, κατοίκων του χωριού μου και μια ευκαιρία για τις κοπέλες του χωριού να εμφανιστούν στα καλοκαιρινά ''πανηγύρια '' με καινούργιο φουστάνι όπως αναφέρεται και σε μαντινάδα που άκουσα παλαιότερα και μου θύμισε πρόσφατα ο φίλος και συγχωριανός Ανδρέας। ''Με την φασκομηλιά επήρες το φουστάνι κι΄ έκανες και τα περμανά και θα με κουζουλάνεις''

Δείχνει όμως επίσης ότι οι πλαγιές των βουνών ήταν κατάφυτες από φασκομηλιά αλλά και άλλα αρωματικά φυτά όπως, θρύμπα, ρίγανη, "αντωναιδα", '' φλισκούνι'', σε αντίθεση με την απαράδεκτη εικόνα που εμφανίζουν σήμερα και η οποία κυρίως οφείλεται στην υπερβόσκηση των τελευταίων είκοσι χρόνων।

Στις παραπάνω φωτογραφίες (παρότι όχι καλές) βλέπουμε την σημερινή εικόνα। Απουσία χαμηλής βλάστησης μέσα από την περίφραξη αλλά και τα χαμηλά δενδρύλια αρχίζουν να ξεραίνονται μια που τα πεινασμένα, λόγω πλήθους, ζώα (ειδικά οι κατσίκες) τρώνε εκτός από τα φύλλα και τον φλοιό του κορμού τους। Μεγάλη ζημιά γίνεται επίσης από τα πόδια των ζώων (λόγω του μεγάλου αριθμού ζώων σε μικρή σχετικά έκταση)। Το έδαφος από τα πολλά πατήματα "ταρατσοποιείται" με αποτέλεσμα να μην κρατάει νερό να αποξηραίνεται και να ερημοποιείται γρηγορότερα। Ευτυχώς αντέχουν ακόμα οι ....... ασκελετούρες!

ΓΩΝΙΕΣ - ΚΑΛΟΚΑΙΡΙ 2011

Πρόγραμμα πολιτιστικών εκδηλώσεων

Ο σύλλογός μας παρουσιάζει από 13 έως και 25 Αυγούστου μια σειρά πολιτιστικών εκδηλώσεων για τους κατοίκους και επισκέπτες του χωριού μας. Η είσοδος και φέτος, σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη.