Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Διαχείριση μελισσοκομείου - Παραγωγή, εκτροφή και αντικατάσταση βασιλισσών



       Ήταν το 1995 όταν εντελώς τυχαία διάβασα το βιβλίο <<Μελισσοκομία>> του Pierre JEAN PROST.  Από τότε μέχρι σήμερα η μελέτη μελισσοκομικών βιβλίων, μελισσοκομικών περιοδικών, εξειδικευμένων μελισσοκομικών άρθρων που έβρισκα στο διαδίκτυο, οι μελισσοκομικές συζητήσεις, η επίσκεψη  στο μελισσοκομείο και γενικά οι μελισσοκομικές εργασίες με ηρεμούσαν ψυχικά και με ικανοποιούσαν αφάνταστα.
        Έχοντας σαν βασική αρχή ότι καμία τροφή δεν δίδεται από το μελισσοκόμο στα μελίσσια κατά τη διάρκεια της μελιτοσυλλογής και αναγκασμένος να ασκώ τη μελισσοκομία σε μια περιοχή (Κρήτη) με ξηροθερμικό κλίμα αλλά και μελισσοκομικά κορεσμένη (αριθμός κυψελών ανά τετραγωνικό χιλιόμετρο) κατέληξα με το χρόνο σε ένα σύστημα διαχείρισης μελισσοκομείου που πετυχαίνει, πιστεύω, τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, ποιοτικά και ποσοτικά, στη παραγωγή μελιού. Ήδη από το 1998 προσανατολίστηκα στην παρακολούθηση της ηλικίας των βασιλισσών του μελισσοκομείου μου και  στη προγραμματισμένη αντικατάσταση αυτών με βασίλισσες που θα έχω παράξει με βασιλοτροφία από τα ίδια τα μελίσσια μου, εφαρμόζοντας από την αρχή επιλογή του γενετικού υλικού με κριτήριο τη αυξημένη  παραγωγή μελιού. Προσοχή, η παραγωγικότητα να οφείλεται στις ιδιότητες του πληθυσμού της κυψέλης και όχι πιθανόν στη παραπλάνηση λόγω θέσης. 
         Πριν συνεχίσω μελισσοκομικά ανοίγω μια παρένθεση (σε σχέση με τη πυκνότητα κυψελών) για να πω ότι στη Κρήτη το πρώτο πράγμα που ρωτά συνήθως κάποιος ένα μελισσοκόμο είναι <<πόσες έχεις;>> θεωρώντας το πλήθος των κυψελών μοναδικό στοιχείο που προσδιορίζει τις μελισσοκομικές σου γνώσεις και την επιτυχία. Το ίδιο συμβαίνει και με τα πρόβατα - κατσίκια. Πόσα έχεις;  Τα πολλά, η έκταση, σημαίνει γνώση και κύρος. Αυτό σε συνδυασμό με την έλλειψη κεντρικού φορέα που θα κατευθύνει και αυστηρά θα ελέγχει, έχει σαν αποτέλεσμα τον υπερκορεσμό και την υπερβόσκηση. Σταματάω εδώ γιατί ξεφεύγω. Αυτή τη παράμετρο (ποιοτική ή εκτατική μελισσοκομία) θα τη δούμε στο τέλος στις σκέψεις - συμπεράσματα.

        Τέλος Χειμώνα έχω 120  περίπου μελίσσια. Η διαχείριση τους έχει σκοπό να πετύχω τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα, ποιοτικά και ποσοτικά, στις ανθοφορίες του θυμαριού και πεύκου από Ιούνιο έως αρχές Οκτωβρίου. Υπάρχουν δύο κατηγορίες μελισσών όσο αναφορά τη ηλικία της βασίλισσας. Τα μισά περίπου είναι μελίσσια με βασίλισσα της προηγούμενης άνοιξης (ενός έτους) και τα υπόλοιπα με βασίλισσα της προ προηγούμενης (δύο ετών). Εδώ θα πρέπει να πω ότι η διάκριση τους σύμφωνα με την ηλικία της βασίλισσας γίνεται πολύ εύκολα διότι όλες μου οι βασίλισσες είναι σημαδεμένες  με το χρώμα του έτους που γεννήθηκαν, κρατάω σημειώσεις ανά κυψέλη (κυψέλες αριθμημένες) και επιπλέον υπάρχει μονωτική ταινία στο χερούλι μπροστά στη κυψέλη με το ίδιο χρώμα που είναι σημαδεμένη η βασίλισσα. Στα μελίσσια της πρώτης κατηγορίας (ενός έτους) φροντίζω να γεννά η βασίλισσα ανεμπόδιστα (καθαρή γονοφωλιά), τοποθετείται πάτωμα έγκαιρα και γενικά οι χειρισμοί στοχεύουν στην ανάπτυξη του μελισσιού και ταυτόχρονα στην αποφυγή της σμηνουργίας, πράγμα που γίνεται σχετικά εύκολα λόγω και της ηλικίας της βασίλισσας. Στόχος τέλος Μαΐου αρχές Ιουνίου να μεταφερθούν δυνατά και υγιή στην ανθοφορία του πρώιμου θυμαριού.
         Τα μελίσσια της δεύτερης κατηγορίας θα <<κοπούν>>, θα πάρω δηλαδή μία ή δύο παραφυάδες από το καθένα, περί τα τέλη Μαρτίου στις  οποίες  θα γίνει εισαγωγή ώριμων βασιλικών κελιών. Η παραγωγή των βασιλικών κελιών θα γίνει από τα δικά μου μελίσσια με τη κλασική μέθοδο βασιλοτροφίας. Χρησιμοποιώ δηλαδή μελίσσι έναρξης και μελίσσι αποπεράτωσης. Οι χειρισμοί στο μελίσσι αποπεράτωσης γίνονται σε οριζόντια κυψέλη όπου η βασίλισσα  έχει απομονωθεί στη μία πλευρά με τη χρήση κάθετου και οριζόντιου βασιλικού διαφράγματος.

      Οι μητρικές κυψέλες με την παλιά βασίλισσα και οι παραφυάδες αναπτύσσονται χωριστά με διεγερτική τροφοδότηση, μια που δεν κινδυνεύουν από σμηνουργία,  για την όσο δυνατόν μεγαλύτερη παραγωγή μελισσών (πληθυσμού). Αν χρειαστεί γίνεται μεταφορά πλαισίων με κλειστό γόνο από τις μητρικές κυψέλες στις παραφυάδες.  Γύρω στις 20 Ιουνίου τόσο οι μητρικές κυψέλες όσο και οι παραφυάδες (με την ενίσχυση γόνου) είναι συμπληρωμένες δεκάρες μέλισσες. Ενώνονται με τη μέθοδο της εφημερίδας τοποθετώντας κάτω την παραφυάδα και πάνω τη μητρική κυψέλη αφού πρώτα σκοτώσω την παλιά βασίλισσα.


    Αρχές Ιουλίου μεταφέρονται σε ανθοφορία όψιμου θυμαριού -  πεύκου. Θα παραμείνουν μέχρι τα μέσα Σεπτεμβρίου στη παραγωγή μελιού και στη συνέχεια θα μεταφερθούν σε φθινοπωρινή ανθοφορία για ανανέωση πληθυσμού - διαχείμαση.
     Λεπτομέρειες για τη βασιλοτροφία, το φτιάξιμο των παραφυάδων, την εισαγωγή των βασιλόκελων καθώς και  τη διαχείριση - αποτελέσματα των δύο ομάδων κυψελών στις ανθοφορίες στόχους, θα προσπαθήσω να παρουσιάσω σύντομα σε νέα ανάρτηση.


           

Πέμπτη 12 Νοεμβρίου 2015

"Επικίνδυνες υπεκφυγές" - Γιάννης Πανούσης στα ΝΕΑ


  Παρακάτω είναι το νέο άρθρο του Γιάννη Πανούση στην εφημερίδα ΝΕΑ. Έτσι απλά  για την..... ιστορία.  Παραμένω στη θέση του ουδέτερου παρατηρητή και περιμένω με εύλογο ενδιαφέρον τα μελλούμενα. Σίγουρα δεν θα πλήξουμε.  Από τους λίγους επισκέπτες του ''blogs''  που είχαν τη ψευδαίσθηση ότι θα διάβαζαν ένα μελισσοκομικό σημείωμα και που πάλι ξεγελάστηκαν, ζητώ συγνώμη και υπόσχομαι το επόμενο - επόμενα να αφορούν την αγάπη που λέγεται μέλισσα.
( Η έντονη γραφή των τριών τελευταίων παραγράφων έγινε από εμένα) 
«Άγγελοι της Κάθαρσης και Δαίμονες της Πτώσης, συνετοί συναινούντες και ακραίοι διαφωνούντες, υποστηρικτές και υπονομευτές των θεσμών (και της ίδιας της δημοκρατίας) κινούνται άναρχα ανάμεσα στην ψυχαναλυτική αυταπάτη και τον πολιτικό τζόγο.
Κι όλα, κι όλοι, μέσα σ' ένα πλαίσιο μικρόκοσμου, λες και το παγκοσμιοποιημένο αύριο ανήκει στην αρμοδιότητα άλλων, λες και η πραγματικότητα μπορεί να περιμένει το αποτέλεσμα αυτών των άγονων αναμετρήσεων (προσωπικού, Κομματικού; Παρεϊκού;) κύρους.
Είναι βέβαιο ότι ζούμε σε περίοδο πολλαπλών κρίσεων. Αφού κινδυνεύουμε να απολέσουμε τόσο την (όποια) εθνική μας οντότητα όσο και το (ασαφές) σχέδιο επιβίωσης του ελληνισμού,τώρα χάνουμε -πέραν των οικονομικών καταβυθίσεων- και την κοινωνικοπολιτική μας ταυτότητα. Αριστεροί, κεντρώοι, δεξιοί, κεντροαριστεροί και κεντροδεξιοί έχουν γίνει ένα ιδεολογικό κουβάρι όπου ο καθένας λέει ό,τι θέλει (αρκεί να διαφέρει από αυτά που είπε ο άλλος) και ο καθένας κάνει ό,τι θέλει (αρκεί να έχει έτοιμα δυο-τρία ευφυολογήματα ή σλόγκαν επικοινωνιακού χαρακτήρα).
Επειδή λοιπόν έχουμε ιδεολογικά «ανακατευθεί» με τους κεντροαριστερούς, τους μισοαριστερούς, τους παλαιοαριστερούς, τους πρώην αριστερούς, τους ριζοσπάστες αριστερούς, θέλω να επισημάνω τα εξής φαινόμενα:
- Για να γίνουμε αρεστοί (σε ποιον άραγε;) πάψαμε να είμαστε γνήσια αριστεροί (ή έστω γίναμε «αριστεροί light»).
-Δεν μας ενοχλεί να διοριστούμε παράνομα στο Δημόσιο, αρκεί να κρατήσουμε την «αριστερή μας ιδιότητα».
-Γοητεύει η αστική τάξη τους αριστερούς κι αυτοί υποκύπτουν για να τη «χτυπήσουν» από μέσα.
-Τα παιδιά των παιδιών των αριστερών της φυλακής και της εξορίας επικαλούνται ότι έχουν κληρονομήσει αυτοδίκαια τη δόξα των θυσιασθέντων προγόνων τους (ενώ οι ίδιοι ζούνε «ως αγοραία συναλλασσόμενοι»).
-Τα πουλέν της αριστερής διανόησης που μπαινοβγαίνουν στα στούντιο των τηλεοπτικών σταθμών των «διαπλεκόμενων ιδιοκτητών», μόλις ξεβαφτούν,κατηγορούν τα ΜΜΕ ως κατασκευαστές ψευδών ειδήσεων.
Μην έχοντας πλέον ταυτότητα ο Έλληνας, θα γραπωθεί πάνω σε αυτόν που θα του προσφέρει τις καλύτερες ψευδαισθήσεις. Μην ελπίζουμε σε μεταμνημονιακή αυτογνωσία ή σε κανονικότητες. Ο μέσος Έλληνας περιμένει να φύγει η κρίση, να διώξει όσους πολιτικούς δεν τον στήριξαν και να συνεχίσει να «κάνει τα ίδια», να ζει δηλαδή με τον ίδιο άνομο και έκνομο τρόπο.
Ο Διαφωτισμός δεν πέρασε από τη χώρα μας και οι περισσότεροι «πεφωτισμένοι» κινούνται με δανεικές μπαταρίες.
Θ'αργήσει να έρθει το Φως σ' αυτή τη χώρα του Ηλίου...
ΥΓ: Θα ήθελα να δω τ'αποτελέσματα μιας δημοσκόπησης που θα ρωτούσε τους Έλληνες αν θέλουν ν' αλλάξουν συνήθειες μετά την κρίση, ποιες συνήθειες, πότε, πώς κ.λπ.».

Κυριακή 11 Οκτωβρίου 2015

Μονή Βιδιανής - Τσούλη το μνήμα - Μινωικό μονοπάτι - Γωνιές


Μια μικρή ομάδα φίλων και συγχωριανών αποφασίσαμε, μετά από πολύ καιρό, να περπατήσουμε από την Μονή Βιδιανής, προς του Τσούλη το μνήμα και κατεβαίνοντας από το  μονοπάτι που συνέδεε την αρχαία Λύκτος ( ή Λύττος) με το Οροπέδιο Λασιθίου (Μινωικό μονοπάτι) να καταλήξουμε στο χωριό μας Γωνιές Δήμου Χερσονήσου.
Την Κυριακή, 4 του Οκτώβρη, το πρωί ξεκινήσαμε από την Μονή με κατεύθυνση προς τον ''χώνο'' την καταβόθρα δηλαδή μέσω της οποίας γίνεται η αποστράγγιση του Οροπεδίου από τα νερά του Χειμώνα. Από τον ''Χώνο" αρχίζει ανάβαση Δυτικά μέσω του Ε4 αρχικά και αγροτικού δρόμου στη συνέχεια μέχρι το διάσελο στην περιοχή "Τσούλη το μνήμα".




                                Προσοχή στους 2 παρατηρητές!  (γύπες;)


  Σύμφωνα με την παράδοση στο σημείο αυτό Χριστιανοί σκότωσαν μετά από ενέδρα τον γενίτσαρο Τσούλη.  Ο Τσούλης κατοικούσε στους Ασκούς. Καταγόταν από οικογένεια  εξισλαμισμένων Χριστιανών. Γενίτσαρος, φόβος και τρόμος των κεντρικών και ανατολικών  περιοχών της Κρήτης. Αδυναμία του οι όμορφες γυναίκες  και κόρες των Χριστιανών. Επιπλέον εντελώς ανεξέλεγκτος λεηλατούσε τους φτωχούς αγρότες. Σύμφωνα με μία άποψη,  το 1817,  επτά  κρητικοί μετά από ενέδρα αφού σκότωσαν τον Τσούλη του έκοψαν το κεφάλι  και το έβαλαν σε ντρουβά (τρίχινος σάκος εκείνης της εποχής τον οποίο θυμάμαι πολύ καλά να χρησιμοποιείται και στα παιδικά μου χρόνια). Τον ντρουβά με το κεφάλι κρέμασαν στο σαμάρι του αλόγου του το οποίο μόνο του το μετέφερε στο σπίτι του στους Ασκούς.  Κάθε κρητικός που περνούσε από εκείνο το σημείο από τότε μέχρι και την δεκαετία του 1960  πετούσε μια πέτρα στο σημείο αυτό αναθεματίζοντας τον  ταυτόχρονα. Δημιουργήθηκε ένας μεγάλος σωρός από πέτρες "το ανάθεμα του Τσούλη''.  Ο σωρός αυτός διασκορπίστηκε και επιχωματώθηκε  κατά την διάνοιξη του αγροτικού δρόμου από τα μηχανήματα της ΜΟΜΑ. Η πλάκα  πάνω σε πέτρες που υπάρχει σήμερα σε αυτό  το σημείο τοποθετήθηκε αργότερα.  Περισσότερα  γιαυτό το θέμα μπορείτε να δείτε στο άρθρο του Ν. Ψιλάκη  εδώ.
 


Λίγα μέτρα μετά το μνήμα του Τσούλη προς βορά και δυτικά η θέα είναι μαγευτική.


Αφού καθίσαμε για να φάμε κάτι και να ξεκουραστούμε λίγο συνεχίσαμε κατηφορίζοντας από το μινωικό μονοπάτι, ένας πετρόκτιστος ελικοειδής δρόμος . Το πανάρχαιο αυτό μονοπάτι σώζεται ακόμα σε πολύ καλή κατάσταση. Από αυτό περνούσαν οι κάτοικοι της αρχαίας Λύκτου για το Οροπέδιο Λασιθίου. Πάνω από την ίδια χάραξη. Κατά καιρούς πρέπει να έχει επισκευαστεί. Η τελευταία επισκευή αναφέρεται ότι έχει γίνει το 1910 στα χρόνια της Κρητικής πολιτείας.




















Τελειώσαμε με καλό  φαγητό στη ταβέρνα της Μαρίας και του Κωστή στις Γωνιές, δίνοντας υπόσχεση ότι πολύ  σύντομα θα το  ξανακάνουμε. Για να μην ξεχαστούμε πάλι, ορίσαμε υπεύθυνο για τον προγραμματισμό της νέας μας εξόρμησης τον.....
                     ........  Αντρέα.


Κυριακή 12 Ιουλίου 2015

Γαλλοτσολιάδες

Αναδημοσίευση άρθρου του Δημήτρη Καμπουράκη από το protagon. 


Πώς ακριβώς το είπατε; Πέρασε η εποχή της αθωότητας; Αλήθεια; Και πόθεν παρακαλώ τεκμαίρεται το βαρύ τούτο πολιτικό συμπέρασμα, το οποίο επαναλαμβάνεται ακαταπαύστως από την τετάρτη πρωινή της Δευτέρας; Κατ' αρχήν, τίνος την αθωότητα θεωρούμε παρελθούσα; Της ελληνικής αριστεράς; Της ελληνικής κοινωνίας εν σώματι ή μήπως ενός εκάστου πολίτη μας ξεχωριστά; Άδηλον, πλην η φράση ηχεί ωραία, σχεδόν λυτρωτικά, σωστά;
Τι λέτε κύριοι; Ποια αθωότητα πέρασε; Η παραμύθα του νέο-αυριανισμού κατέρρευσε, τίποτα άλλο. Πλην κατέρρευσε προσωρινώς και υπό τη συγκεκριμένη μορφή της. Εθιστήκαμε στον παραλογισμό, κύριοι. Μην αυταπατάστε, η ανάγκη του νεοέλληνα για παραμύθι παραμένει ακέραιη και γεωμετρικώς αύξουσα. Κατέληξε να είναι η μοναδική συγκολλητική ύλη ενός λαού αφηνιασμένου από αντιφατικά μηνύματα. Θα το δείτε λίαν συντόμως, στις επόμενες εκλογές όποτε γίνουν. Το μυαλό του νεοέλληνα σήμερα, είναι χειρότερο από καζάνι μάγισσας που βράζει. Κανένας δεν μπορεί να διανοηθεί τι είδους τέρας θα ξεμυτίσει από τους αφρούς του.
Μην ξεγελαστείτε θεωρώντας πως όσα συμβαίνουν λειτουργούν παιδευτικά. Το αντίθετο συμβαίνει. Αγανακτισμένοι και νέο-αγανακτισμένοι θα ξανασυναντηθούν στη ρούγα. Πιο εξαγριωμένοι και πιο άφρονες από ποτέ. Οι πέτρες που εκτοξεύονται προς τους Γερμανοτσολιάδες Σαμαροβενιζέλους, θα σπάνε τώρα και τα κεφάλια των Γαλλοτσολιάδων των Τσιπρανέλ. Το τοπίο που θα προκύψει θα κάνει τη Σαχάρα να μοιάζει με φροντισμένο λαχανόκηπο. Οι παλαιές πολιτικές δυνάμεις δεν ανακάμπτουν, συνεχίζουν να εξατμίζονται. Και όσο θα προχωρούν οι ψηφοφορίες και οι εφαρμογές του τρίτου μνημονίου, η δεσπόζουσα σήμερα πολιτική δύναμη θα ζηλώσει τη μοίρα των προκατόχων της. Ο ΣΥΡΙΖΑ λίαν συντόμως θα έχει την τύχη του τσουβαλιού με τις φακές του Χατζηχρήστου στον «μπακαλόγατο». Κάθε φακή γεννά ένα μαμούνι, το μαμούνι παίρνει το κουφάρι της φακής του στην πλάτη και τραβά τη ανηφόρα, για να συναντήσει τα σκόρπια μαμούνια των παλιότερων.
Θα δούμε τρελά πράγματα στις επόμενες εκλογές, να το ξέρετε. Χρυσαυγές ίσα με τον Αλέξη, τον Λεβέντη αξιωματική αντιπολίτευση, το ΚΚΕ ρυθμιστικό παράγοντα με διπλάσια ποσοστά, τη ΝΔ ίσα με το ΠΑΣΟΚ της Φώφης, τη Ραχήλ Πρόεδρο της Βουλής και πάει λέγοντας. Το καζάνι θα γεννήσει τέρατα. Διότι αν δεν το ‘χετε καταλάβει, η ψήφος του νεοέλληνα εδώ και χρόνια έχει μεταβληθεί σε μηχανισμό υποσυνείδητης αυτοτιμωρίας του.

Πέμπτη 9 Ιουλίου 2015

Φερχόφσταντ - Αντιγραφή 3

Στο σπίτι το μεσημέρι σήμερα ''άκουγα  χωρίς να ακούω'' διάφορους ομιλητές στην τηλεόραση. Το μυαλό  και  η διάθεση μου βάραινε από τα τεκταινόμενα των ημερών, για άλλους ιστορικά για άλλους επικίνδυνα.   Ξαφνικά ένας ομιλητής μου κίνησε το ενδιαφέρον. Ήταν ο Βέλγος ευρωβουλευτής του κόμματος Φιλελεύθερων και Δημοκρατών Γκι Φερχόφσταντ που απευθυνόταν στον κύριο Τσίπρα μετά την καλή ομιλία του Έλληνα πρωθυπουργού στο Ευρωπαϊκό κοινοβούλιο. Δεν γνωρίζω τα πιστεύω του, δεν γνωρίζω τι πρεσβεύει, δεν γνωρίζω την ιδεολογία του. Αρκούμαι στα σημερινά λεγόμενα του και επαναλαμβάνω,  περισσότερο για να το εμπεδώσω ο ίδιος, ότι δεν είναι Έλληνας βουλευτής αλλά Βέλγος ευρωβουλευτής. Θα προσπαθήσω να βρω και να αντιγράψω από το διαδίκτυο μια περίληψη της ομιλίας του παρότι γνωρίζω ότι η κίνησή μου αυτή είναι κόντρα στο ρεύμα των καιρών, απέναντι από τη ''κρατούσα άποψη'' και τον επαναστατικό οίστρο που έχει απλωθεί στη χώρα (αλήθεια ορισμένες φορές έχω την ψευδαίσθηση ότι ζω στα φοιτητικά μου χρόνια την δεκαετία του 70 και όχι στο σήμερα και τα προβλήματα της χώρας μου).  όσοι από εσάς είχαν την τύχη να ακούσουν τελευταία  το κο Κατρούγκαλο να ομιλεί καταλαβαίνουν τι εννοώ. Οι υπόλοιποι  ας ρίξουν μια ματιά στην φωτογραφία της προέδρου μας έξω από την βουλή.

 Στα λεγόμενα του ο Βέλγος ευρωβουλευτής ξεκινάει με την επισήμανση ότι δεν υπάρχουν εύκολες  λύσεις.  Τρέμω ή καλύτερα γνωρίζω τα μελλούμενα μια που για την παραμονή μας στο ευρώ και την ευρωζώνη τώρα πλέον έτσι που τα καταφέραμε δεν χρειάζονται απλώς μέτρα αλλά ΜΕΤΡΑ, ΜΕΤΡΑ, ΜΕΤΡΑ,  τα οποία μάλιστα απευθύνονται σε μια κουρασμένη ή καλύτερα στα πρόθυρα της εξαθλίωσης, από τα μέτρα της προηγούμενης πενταετίας, κοινωνίας. Ο Ελληνικός λαός έφθασε στο σημείο (κυρίως με δική του ευθύνη) που θα πρέπει να επιλέξει το λιγότερο κακό μεταξύ της απόλυτης ουτοπίας, (για το ότι μπορούμε να βρούμε πηγές χρηματοδότησης έξω από την ευρωζώνη) και της δυστοπίας των ΜΕΤΡΩΝ.

..............     Ο κ. Φέρχοφσταντ ξεκίνησε την ομιλία του υπογραμμίζοντας ότι «Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις στην περίπτωση της Ελλάδος, αλλά και στην περίπτωση της Ευρωζώνης και δεν μπορούμε να έχουμε λύσεις στη δημοκρατία αν δεν συζητούμε εδώ στο Κοινοβούλιο και αυτό κάνουμε εδώ σήμερα» και αναγνώρισε τις υπεράνθρωπες, όπως τις χαρακτήρισε προσπάθειες του ελληνικού λαού, στηλιτεύοντας παράλληλα την στάση της πολιτικής ελιτ της Ελλάδας, την οποία χαρακτήρισε ως το βασικό πρόβλημα της χώρας.

Ο Βέλγος ευρωβουλευτής, απευθυνόμενος στον Αλέξη Τσίπρα, δήλωσε ιδιαιτέρως θυμωμένος, καθώς, όπως υποστήριξε, ακούει συνεχώς τον έλληνα πρωθυπουργό να μιλάει για μεταρρυθμίσεις, αλλά ποτέ να μη φέρνει συγκεκριμένες προτάσεις μεταρρυθμίσεων και μάλιστα επεσήμανε ότι ενώ τα τελευταία 5 χρόνια η Ελλάδα διολίσθαινε προς ένα Grexit, τους τελευταίους μήνες τρέχει σε έναν αγώνα δρόμου προς ένα Grexit, τονίζοντας ότι αυτοί που θα πληρώσουν τον λογαριασμό στο τέλος θα είναι οι Έλληνες, οι καθημερινοί άνθρωποι.

Επιπλέον, προέτρεψε τον Αλέξη Τσίπρα να προχωρήσει εντός των επόμενων 48 ωρών στην υποβολή ενός πακέτου μεταρρυθμίσεων, το οποίο δεν θα περιορίζεται σε ευχολόγια, αλλά θα συνοδεύεται από έναν οδικό χάρτη με συγκεκριμένες προθεσμίες και συγκεκριμένες μεταρρυθμίσεις που θα τεθούν στο τραπέζι και που η Ελλάδα χρειάζεται απεγνωσμένα.

«Επιτρέψτε μου να σας δώσω 5 σημεία για να τα ακολουθήσετε εν είδει συμβουλών. Είμαι έτοιμος να πάρω το αεροπλάνο και να έρθω στην Αθήνα για να τα συζητήσουμε ενώπιος ενωπίω.

1. Πρέπει να τελειώσει το πελατειακό κράτος. Πρέπει να υπάρχει νομοθεσία στο τραπέζι που δεν υπάρχει στην Ελλάδα και δεν θα πρέπει να οικοδομείτε και εσείς πελατειακές σχέσεις, διότι στο υπουργείο Παιδείας διορίστηκαν αξιωματούχοι που προέρχονταν από τον ΣΥΡΙΖΑ, μήπως αυτό ήταν τυχαίο; Χρησιμοποιείτε το σύστημα και εσείς. Πέφτετε στην παγίδα που έπεσε το ΠΑΣΟΚ που ήταν το μεγάλο κόμμα της αλλαγής στην Ελλάδα μετά τη χούντα και τη μεταπολίτευση. Χρησιμοποιείτε και εσείς το πελατειακό σύστημα μετά το ΠΑΣΟΚ

2. Πρέπει να μειώσετε τον δημόσιο τομέα, ξέρω ότι είναι δύσκολο να το κάνει μια αριστερή κυβέρνηση αυτό, αλλά πρέπει να γίνει, διότι αρκετές εκατοντάδες ανθρώπων βρίσκονται στο δημόσιο και δεν εργάζονται.

3. Πρέπει να μεταρρυθμίσετε τις τράπεζες σε έναν ιδιωτικό τομέα 

4. Πρέπει να ανοίξετε τις αγορές και τα επαγγέλματα για τους νέους, δεν έχετε νομοθεσία εκεί για κάτι τέτοιο. Νομοθετήστε για το άνοιγμα των επαγγελμάτων.

5. Τερματίστε τα προνόμια στη χώρα σας. Τα προνόμια  των εφοπλιστών, των στρατιωτικών, της εκκλησίας. Πρέπει να καταργηθούν τα προνόμια στα ελληνικά νησιά, πρέπει να καταργηθούν τα προνόμια των πολιτικών κομμάτων. Τα ελληνικά κόμματα λαμβάνουν δάνεια, όπως και ο ΣΥΡΙΖΑ λαμβάνει επιχορήγηση από το κράτος. 

«Αυτό που εγώ σας ζητώ, είναι να βάλετε τα παραπάνω σε ένα πακέτο και να τα φέρετε στο τραπέζι. Εμείς από την ευρωπαϊκή πλευρά θα βρούμε λύση. Είναι μία καλή ευκαιρία, γιατί έχετε διπλή εντολή, κερδίσατε τις εκλογές και το δημοψήφισμα» είπε ο ευρωβουλευτής και πρόσθεσε:
«Και εμείς πιστεύουμε ότι πρέπει να υπάρχει μια μείωση του χρέους αλλά πρώτα πρέπει να μας δείξετε ένα πακέτο μεταρρυθμίσεων» 


Δείτε το Βίντεο

Τετάρτη 17 Ιουνίου 2015

Στέλιος Ράμφος - Αντιγραφή 2

Νιώθω την ανάγκη να συνεχίσω σήμερα με ένα κείμενο-αντιγραφή από το βιβλίο του Στ. Ράμφου η νίκη σαν παρηγοριά.
Ξέρω ότι δεν ταιριάζει με τα τρέχοντα ή καλύτερα δεν ταιριάζει με τα θέλω και τα πρέπει του <<κυρίαρχου λαού>>.
Χρόνια τώρα μας αρέσει , σαν λαός, να απευθύνονται στο ένστικτό μας και όχι στις υποχρεώσεις μας. Ακολουθούμε και ανταμείβουμε αυτόν που το κάνει, τιμωρούμε ή καλύτερα  εξαφανίζουμε από την πολιτική ζωή αυτόν που θα τολμήσει να μας μιλήσει για υποχρεώσεις.   Έως πότε;

.....Για αρκετά χρόνια είχαμε πρωθυπουργό τον Καραμανλή, ο οποίος είχε αφιερώσει την ζωή του σε αυτήν την ιστορία και είχε την τόλμη να επιλέγει αξιόλογους συνεργάτες προκειμένου να πετύχει τους στόχους του. Προσωπικότητες όπως ο Τσάτσος, ο Παπαληγούρας, ο Αβέρωφ και άλλοι μπορούσαν να διαχειριστούν με επιτυχία σοβαρά προβλήματα. Είχε το όραμα της Ευρώπης, αλλά το συνδύαζε με ολόκληρη προσπάθεια βηματισμού προς τα εμπρός. Ατυχώς μετά το 64 και την αποστασία δεν μπορούσε να κρατηθεί τίποτα όρθιο. Άρχισε τότε η παρανόηση της δημοκρατίας και το αξιοκρατικό στοιχείο σιγά - σιγά να δίνει τη θέση του στο λαϊκισμό. Ο λαϊκισμός υπονομεύει το παράδειγμα ως στοιχείο  συνεκτικής αξίας. Ο λαϊκισμός αναγορεύει σε παράδειγμα τον ίδιο τον λαό, κανείς όμως, ούτε ο λαός, δεν μπορεί να έχει παράδειγμα τον εαυτό του, γιατί έτσι παραδίδεται στο ένστικτο. Πρέπει πάντα να παραδειγματιζόμαστε από κάτι που μας ξεπερνά. Εξ ου και στην μεταπολιτευτική Ελλάδα το παράδειγμα έπαψε να λειτουργεί. Ο καθένας και όλοι μαζί απαιτούσαν μόνο δικαιώματα, ενώ το παράδειγμα περιλαμβάνει και υποχρεώσεις. Ο λαϊκισμός καταργεί την υποχρέωση και κρατά μόνο το δικαίωμα, οπότε ο δρόμος για την διάλυση είναι ανοιχτός. Μπορεί ο Ανδρέας Παπανδρέου να συγκρατούσε τα πράγματα με τη προσωπικότητά του, αλλά η πολιτική του λαϊκισμού έβαζε τα θεμέλια του ξεχαρβαλώματος. Διότι ο τρόπος με τον οποίον καταλαβαίνει τον εαυτό του ο <<θεσμός - λαός>> είναι οι συντεχνίες. Αυτές τότε μετέτρεπαν πολύ καλές ιδιωτικές  επιχειρήσεις σε προβληματικές, για να κρατικοποιηθούν και να γίνουν οι εργάτες δημόσιοι υπάλληλοι. Κατά βάθος μετέτρεπαν σε προβληματική κατάσταση την ίδια την παραγωγικότητα.  Επήλθε λοιπόν ανελέητη καταστροφή της παραγωγικής βάσεως της χώρας αλλά και της εργασιακής ηθικής του πληθυσμού. Έτσι μπήκαμε στην εποχή της ήσσονος προσπαθείας σε όλα τα επίπεδα και βέβαια της παιδείας. Ο καθένας μπορούσε να κάνει αυτό που ήθελε αδιαφορώντας για τις συνέπειες. Οι αποφάσεις και οι επιλογές γίνονταν με τα κριτήρια της αρεσκείας μας, δηλαδή με τα κριτήρια μιας δηλητηριώδους μερικότητος. Αυτό και στη περίπτωση της πολιτικής, ενώ η πολιτική είναι η επιστήμη του καθολικού. Ο πολιτικός πρέπει να πράττει για την κοινωνία του, για τη χώρα του, όχι να κάνει αυτό που του αρέσει. Η μερικότητα όμως επικράτησε. Και για να επιβιώνει πρέπει να καταστρέφει. Γλιστρήσαμε έτσι σε ένα μηδενισμό, ο οποίος πλέον δεν ξέρουμε πως αναχαιτίζεται, γιατί ο μηδενισμός δεν είναι η απλή άρνηση, είναι η απουσία σκοπού. Είναι τέτοια η ευτέλεια των σκοπών που διαφημίζονται, ώστε δεν πείθουν κανέναν. Ο νεαρός κουκουλοφόρος που βάζει φωτιές αντιδρά στην έλλειψη σκοπού αυτών που διοικούν και συμπληρώνει το κενό του σκοπού με τις δικές του μολότωφ. Η έλλειψη σκοπού οδηγεί κατευθείαν στο μηδέν. Γιαυτό και η κρίση που βιώνουμε είναι βαθύτατα πνευματική.  Δεν θα αλλάξει τίποτα εφόσον οι συμπεριφορές και οι νοοτροπίες μένουν οι ίδιες.

 Σημείωση 1:  Δεν ακολουθήθηκε η ορθογραφία - τονισμός του βιβλίου
 Σημείωση 2:  Δεν ψήφισα ποτέ μου Καραμανλή

Τρίτη 16 Ιουνίου 2015

Χωμενίδης - Αντιγραφή 1

Χωρίς σχόλιο αντιγράφω κείμενο του Χωμενίδη.

«Είναι πολύ ωραίο να νιώθεις παρτιζάνος – κι ας έχεις σκαρφαλώσει σε βουνό μόνο με τζιπ, αγορασμένο την εποχή της αστακομακαρονάδας. Να αισθάνεσαι μπαρουτοκαπνισμένος ακόμα κι αν σκαπούλαρες τη θητεία σου με τρελόχαρτο ή με ευνοϊκές ρυθμίσεις για φοιτητές του εξωτερικού. Να καμαρώνεις ότι μάτωσες για το ιδεώδες της ελεύθερης και ακηδεμόνευτης ραδιοτηλεόρασης, ενώ είχες προσληφθεί στην ΕΡΤ με ρουσφέτι και απολύθηκες επειδή η προηγούμενη κυβέρνηση – απρόθυμη να ξεκαθαρίσει με ορθολογικά κριτήρια τον δημόσιο τομέα- έκλεισε άγαρμπα, εν μια νυκτί, έναν πολυπληθή οργανισμό. Το ψέμα, όταν το υιοθετούν πολλοί γίνεται παραμύθι. Δηλαδή παρηγοριά».