Πέμπτη 21 Μαρτίου 2013

Κρήνη Μοροζίνι (Ηράκλειο Κρήτης)

                                                                 κρήνη Μοροζίνι ή Λιοντάρια

                Διαβάζω στην ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια Βικιπαίδεια  
            Η Κρήνη Μοροζίνι βρίσκεται στη πλατεία Λιονταριών (Ελευθερίου Βενιζέλου) απέναντι από τη Βασιλική του Αγίου Μάρκου, στο κέντρο του Ηρακλείου. Θεωρείται ένα από τα ωραιότερα ενετικά μνημεία του Χάνδακα (Ονομασία του Ηρακλείου Κρήτης) και σώζεται σε πολύ καλή κατάσταση. Ο λόγος κατασκευής δεν ήταν αισθητικός αλλά η παροχή νερού στην πόλη του Ηρακλείου. Το νερό ερχόταν από το βουνό Γιούχτας στις Αρχάνες με ένα υδραγωγείο 15 χιλιομέτρων που έφτανε στο Ηράκλειο.

 Τα εγκαίνια έγιναν στις 25 Απριλίου του 1628 - γιορτή του Αγίου Μάρκου τότε πολιούχου της πόλης. Εμπνευστής του έργου ήταν ο Φραγκίσκος Μοροζίνι, που έδωσε στην κρήνη το όνομά του.

          Η κρήνη έχει μια δεξαμενή κοσμημένη με ανάγλυφες παραστάσεις από το θαλάσσιο βασίλειο (τρίτωνες, δελφίνια, μυθολογικά τέρατα, θαλάσσιους δαίμονες) καθώς και οικόσημα.



Το νερό έτρεχε από το στόμα τεσσάρων αξονικά τοποθετημένων λεόντων, που στηρίζονταν σε βάθρο στο κέντρο της κρήνης και υποβάσταζαν μαρμάρινη λεκάνη.


.......Πέμπτη σήμερα  21 του Μάρτη. Ο δυνατός νοτιάς που φυσάει  ( η κατάρα του φετινού Χειμώνα για τη Κρήτη)  είναι αιτία να αλλάξω  το πρόγραμμα μου. Αντί να επισκεφθώ το μελισσοκομείο μου όπως είχα προγραμματίσει αποφασίζω να παραμείνω στο Ηράκλειο για ορισμένες μικρές δουλειές αλλά και ένα καφέ στην πλατεία σε αντιστάθμισμα αυτών που έχασα (Το πέταγμα των μελισσών, τα αρώματα της ανθισμένης φασκομηλιάς, της θρύμπας  και της πορτοκαλιάς που πρώιμα, λόγω φετινού καιρού, έχουν <<φουσκώσει>>). 
Στη πλατεία Ελ. Βενιζέλου ή  λιονταριών ή κρήνης του Μοροζίνι βλέπω αυτό που και εσείς βλέπετε στις παρακάτω φωτογραφίες που τράβηξα με το κινητό. 


  Δύο ή τρία  παιδάκια κάνουν το μπάνιο τους στην ......πισίνα της κρήνης Μοροζίνι, τα παπούτσια τους και τα ρούχα τους είναι πάνω στο μνημείο, μια κυρία, η μητέρα τους; κάτι τους λέει σε μια ξένη γλώσσα ενώ άλλα παιδιά, ένα με τα σύνεργα της << δουλειάς>> του στο ώμο του, περιμένουν. Την κυρία θυμάμαι ότι την βλέπω τακτικά στα φανάρια να ζητιανεύει κάνοντας  επιδεικτικά και θεατρικά θα έλεγα, το σταυρό της. Η πρώτη μου σκέψη είναι να τους πω να μαζέψουν τα ρούχα τους και να βγουν έξω. Όμως κάτι με εμποδίζει να το κάνω. Καλύτερα να πάρω την Δημοτική Αστυνομία σκέπτομαι.  Αλλά για στάσου η Δημοτική Αστυνομία είναι δίπλα στο κτίριο της Λότζια είναι δυνατόν να μην τα έχει δει;  και ο κόσμος; όλοι αυτοί οι άνθρωποι που κάθονται στις καρέκλες ακριβώς πίσω από το παγκάκι της τελευταίας φωτογραφίας και τρώνε    τη μπουγάτσα τους ή πίνουν το καφέ τους δεν δείχνουν να βλέπουν κάτι επιλήψιμο. Συνεχίζουν άλλοι  να μιλούν στα κινητά τους, άλλοι  να επικροτούν την ομοψυχία και το θάρρος των Κυπρίων που ... έσωσαν την τιμή των Ελλήνων και άλλοι να συζητούν για τις τράπεζες που έκλεισαν και πως θα πάρουν τα λεπτά τους. Κανείς δεν φαίνεται να παραξενεύεται από αυτό που βλέπω να γίνεται. Μάλλον κάνω λάθος εγώ σκέπτομαι. Ναι! ναι! εγώ κάνω λάθος. Τώρα θυμήθηκα ότι κάπου  έχω διαβάσει ότι......  <Οι  Βενετσιάνικες  και οι οθωμανικές κρήνες  , που σήμερα κοσμούν ως μνημεία την πόλη του Ηρακλείου, στην Ενετική και την Οθωμανική κυριαρχία δημιουργούνται για καθαρά λειτουργικούς λόγους. Το νερό, ήταν απαραίτητο στοιχείο τόσο για την καθημερινή επιβίωση, όσο και αναπόσπαστο στοιχείο στις ισλαμικές θρησκευτικές πρακτικές>>  ... 
Ευτυχώς σκέπτομαι που δεν έκανα κάτι αφού όπως λένε αυτοί που ξέρουν η κρήνη έχει δημιουργηθεί για λειτουργικούς λόγους. Για την λάτρα μας πιο απλά. Η κυρία με τα παιδιά έχουν κάθε δικαίωμα όχι μόνο για το μπάνιο τους αλλά μπορούν να πλύνουν και τα ρούχα τους. Μπορούν μάλιστα να τα κρεμάσουν στα σωληνάκια του νερού που προεξέχουν από τα στόματα των λιονταριών και με την βοήθεια του σημερινού νοτιά να στεγνώσουν τόσο γρήγορα ώστε έγκαιρα και με καθαρά ρούχα να συνεχίσουν την απογευματινή τους βάρδια στα φανάρια της πόλης μας. 
Ξεκινώ για την επιστροφή στο σπίτι σκεπτόμενος ότι αύριο αν αλλάξει ο καιρός θα είμαι στα μελίσσια μου και  στα αρώματα της πανέμορφης φύσης της Λαγκάδας. 
Ενισχυτικό του ότι έκανα το σωστό είναι και το γεγονός ότι, από ότι φαίνεται στην παρακάτω φωτογραφία που τραβήχτηκε, ενώ έφευγα, στην Δικαιοσύνης ακριβώς δίπλα από την πλατεία λιονταριών, η Δημοτική Αστυνομία είναι παρούσα στην περιοχή και θα αντιμετωπίσει και το συγκεκριμένο γεγονός. 
Πάω να δώ το καιρό για αύριο. Όμως γιατί παλεύουν στο μυαλό μου τα λόγια δύο ποιητών;
Από την μια ο Κωστής Παλαμάς με τον Δωδεκάλογο του Γύφτου

[....] και μη έχοντας πιο κάτω άλλο σκαλί
Να κατρακυλήσεις πιο βαθιά
Στου Κακού τη σκάλα
Για τ ανέβασμα ξανά που σε καλεί
Θα αισθανθείς να σου φυτρώσουν, ω χαρά!
Τα φτερά τα πρωτινά σου τα μεγάλα!

και από την άλλη τα λόγια του Χρίστου Κατσιγιάννη

Έλληνες είμαστε διάολε,
Θα βρούμε τρόπο
Να φτιάξουμε και άλλα σκαλιά
Πιο κάτω απ του Κακού τη σκάλα!